Introductie

Er is weer een hoop gebeurd en ik heb veel nieuwe indrukken opgedaan, tijd voor een nieuw verslag dus.

Afgelopen dinsdag begon hier de introductie, de eerste anderhalve dag was vol gepland met informatieve praatjes, de hele dag zitten in de hitte was best vermoeiend. Woensdag middag zijn we naar een township geweest in Grabouw, dit maakte veel indruk om te zien hoe de mensen daar leven. De meeste huizen bestaan uit golfplaten met wat planken waar het mega benauwd is binnen. In het hele township zijn maar 4 kranen te vinden en nog minder wc’s. Het township lijkt ongestructureerd en overal huizen, maar er zit schijnbaar wel een goede organisatie in (ik zag die niet). Wij zien een krot waarin je denkt dat niemand kan leven, maar deze mensen zijn echt trots op hun huis. Vooraf werd gezegd dat we moesten uitkijken met foto’s maken om niet onrespectvol over te komen, maar toen wij met een groep blanken het township inliepen werden er juist foto’s van ons gemaakt. Tijdens de rondleiding hadden we gezelschap van een hele groep kleine kinderen, die alles wat wij deden heel erg interessant vonden, zij wilden ook erg graag met iedereen op de foto. Wel is het heel raar om te zien dat alle kinderen hier op blote voeten rondlopen, dwars door allemaal rotzooi en glas heen, want rotzooi en glas ligt echt overal.

Donderdagochtend zijn we naar Agapé 2 en Agapé 4 geweest, bij deze projecten gaan wij het komende half jaar aan de slag. Agapé 2 is een huis waar gehandicapte kinderen wonen en Agapé 4 is een ‘school’ voor gehandicapte kinderen. We hebben hier kennis gemaakt met wat mensen en een rondleiding gehad. ’s Middags zouden we naar huis Silwerjare gaan, een verzorgingshuis waar we de middagen gaan werken. Door wat organisatorische problemen is dit uitgesteld naar de maandagmiddag erop.

Vrijdagochtend vertrokken we met z’n allen in een grote touringcar naar Kaapstad, wij zaten vooraan dus konden erg goed zien en horen dat er een hoop piepjes afgingen en er slechts 4 waarschuwingslampjes brandden, erg geruststellend dus. Wonder boven wonder zijn we veilig aangekomen in Kaapstad. Als eerst zijn we naar Bokaap geweest, dat is een wijk waarin alle huizen een ander kleurtje hebben, erg mooi om te zien. Hierna zijn naar een uitzichtpunt boven op een berg gereden, vanuit daar had je een prachtig uitzicht over heel Kaapstad en de Tafelberg. Daarna zijn we naar district six museum geweest en we hebben afgesloten met een lunch bij Mzoli’s. Mzoli’s is een ‘braai’ restaurant (braai = barbecue) in een township in Kaapstad, je haalt vlees bij de slager en dan wordt het bij Mzoli’s voor je gebakken. Het was vrijdagmiddag, dus alle locals waren daar echt als een malle aan het zuipen. Hier eten was wel heel apart.

’s Avonds begon ons introductie kamp, we hebben eerst een paar spelletjes gedaan en daarna hebben we djembé-les gehad. De nacht verliep wat minder soepel, het was echt bloedheet in de tent waarin we sliepen, maar door alle verhalen over megagrote spinnen en slangen durfde ik mijn o zo veilige slaapzak niet uit, waardoor het veels te warm was om te slapen en het dus vrij weinig slaap was. Zaterdagochtend hebben we 2 verschillende survivalbanen gedaan en ’s middags hebben we een vlot gebouwd en een roeiwedstrijd gehouden. ’s Avonds hadden we een Valentijnsfeest, een langarmdans (stijldansfeest). Paddy, onze area-coördinator, de man waar wij heen kunnen met vragen en die van alles voor ons regelt, moest op dit feest optreden dus daar gingen we met de hele groep heen. Het was al een hele verschijning toen wij met 30 blanken binnenkwamen op een feest met alleen maar zwarte mensen, maar toen wij ons meegenomen eten en drinken op tafel zetten was het compleet. Je moest bij dit feest je eigen hapjes en drankjes meenemen, dus alle mensen had flessen wijn en zelfgemaakte hapjes meegenomen en sommige mensen zelfs tafelaankleding zoals kandelaren met kaarsen. Wij als echte studenten kwamen echter aanzetten met 5 liter pakken allergoedkoopste wijn (zonder glazen, heel handig) en zakken chips. Het was wel een heel leuk feest! Deze nacht trouwens wel heerlijk geslapen, door alle drankjes was ik ineens mijn angst voor alle vieze beesten vergeten. (Ze hebben hier in Afrika echt mega grote vliegende torren, die zijn echt heel eng.) De laatste ochtend hebben we nog een survivaltocht door de modder (!) gehad om af te sluiten.

Maandagochtend zou het dan het echte leventje gaan beginnen, de eerste ochtend stage, we gingen naar Agapé 2, maar daar leek niemand te weten dat we kwamen, er werd hoi gezegd maar verder deed iedereen zijn eigen ding. We wisten dus niet echt wat we moesten doen, er waren ook geen dossiers met informatie over de kinderen, dus we zijn maar met de kinderen gaan spelen om ze te leren kennen. Die middag zouden we naar huis Silwerjare gaan voor het eerst, maar door dezelfde organisatorische problemen als vorige week (onze begeleider kon ineens niet meer?) kon dit weer niet doorgaan, dus we hebben onze vrije middag op het strand doorgebracht. Dinsdagochtend gingen we naar Agapé 4, waar we heel hartelijk ontvangen werden, iedereen werd voorgesteld en we kregen meteen alle dossiers van de kinderen. Ook bij huis Silwerjare werden we zo hartelijk ontvangen, die mensen waren heel blij dat we er waren, dus dat was wel fijn. Bij die 2 projecten hebben we in ieder geval een idee wat we kunnen gaan doen.

Voor de rest went Afrika snel, het autorijden gaat prima, we zijn helemaal gewend aan de Afrikaanse rijstijl. Wel vind ik het heel erg raar dat overal op en langs de weg mensen lopen, zelfs bij de snelweg. Ook staan hier om de 10 meter mensen te liften. Door de hoge werkloosheid hier zijn er hier veel mensen met nutteloze baantjes, alleen maar om zoveel mogelijk mensen aan t werk te houden. In sommige winkels staan er 5 mensen achter 1 kassa, bij wegwerkzaamheden staan er mensen de hele dag met een vlag te zwaaien van ‘pas op, werkzaamheden’, terwijl dit ook al aangegeven staat met borden en pionnen. In supermarkten heb je iemand die je tassen in pakt, iemand die je tassen naar je auto wil dragen, iemand die je karretje terug wil zetten en iemand die je een parkeerplaats aanwijst. Ten slotte is er dan ook nog iemand die al deze mensen in de gaten houdt. Wat wel heel frustrerend in dit land is, is het wachten. Elke dag ben je ontzettend veel tijd kwijt met alleen maar wachten, iets waar we nog aan moeten wennen, als het al went.

Donderdag en vrijdag hebben we twee cursusdagen, vrijdagavond een braai bij Paddy en zaterdag gaan we naar Kaapstad, er staan ons dus weer leuke dingen te wachten. Tot het volgende verslag.

Liefs uit Grabouw!